Ik heb geen 4000 weken op aarde (en jij ook niet)

Ik heb geen 4000 weken op aarde (en jij ook niet)

Een boek met de intrigerende titel: ‘4000 weken, je tijd op aarde en hoe er mee om te gaan’, kon ik niet laten liggen. De titel van het boek is gebaseerd op de aanname dat de gemiddelde mens tachtig wordt. Ik had tot nu toe nooit de weken geteld die mij bij de geboorte gegeven waren en begon me meteen schuldig te voelen dat ik nooit gewoekerd had met de mij gegeven tijd op aarde.

Geen maar 580 weken

Het boek heeft dan wel een fraaie titel, maar de rekensom gaat niet helemaal op. In de eerste levensjaren van een mens staat zingeving toch niet echt centraal. Daarbij komt dat de doorsnee koper van het boek rond de dertig zal zijn, en dus blijven er nog zo’n 2600 weken over ‘om er iets van te maken’. In mijn geval is het nog droeviger gesteld, ik heb nog zo’n 580 weken te gaan. Met dit inzicht kreeg ik even aandrang om meteen aan de slag te gaan met iets nuttigs. Maar ik wilde toch nog even verder lezen in het boek om te kijken of ik nog een paar inzichten en tips aangereikt kreeg.

Weet wat je belangrijk vindt

Om ‘er íets van te maken’ is het volgens Burkeman nodig dat je weet wat je doelen in het leven zijn, dat je je prioriteiten kent en dat je daarnaar gaat leven. Eigenlijk zegt Burkeman, alleen met andere woorden, hetzelfde als Covey (zonder dat hij zelf Covey noemt): Wees proactief; Begin met het einde voor ogen en Belangrijke zaken eerst.

Ik begon toch wat nerveus te worden, was het lezen van een boek dat bekende zaken vertelde (aangevuld met een grote hoeveelheid citaten van wijsgeren) wel zo’n nuttige tijdsbesteding?

Maar sommige hoofdstuktitels maakten dat ik verder ging: Beter worden in uitstellen; De eindigheid onder ogen zien; De rust hervinden’ en De eenzaamheid van de digitale nomade. Nog beter worden in uitstellen leek me zinloos, want er komt nu al weinig uit mijn handen. De eindigheid onder ogen zien, daarvoor ben ik echt nog te jong en los daarvan, het einde meldt zichzelf echt t.z.t. wel aan, denk ik. En ik ben te oud me te rekenen tot de groep van digitale nomaden..

Leef de vragen

Al bladerend kwam ik een aantal vragen tegen, vragen waar het volgens hem er niet toe deed als je er niet meteen een antwoord op had, het ging er om, Rilke citerend, ‘dat je de vragen leeft’. Een voorbeeld van zo’n vraag was: ‘Op welke punten in je werk of privéleven streef je op dit moment naar zo veel mogelijk gemak, terwijl je beter naar niet al te veel draaglijk ongemak zou kunnen streven?’ Een andere vraag was: ‘in welke opzichten moet je nog leren leven met het gegeven dat je bent wie je bent en niet wie je meent te moeten zijn?’ Mijn Groningse ik vond het al lastig de vragen te begrijpen, laat staat om er mee te gaan leven, zoals de Burkeman adviseerde.

Not Giving a F*ck

Bij sommige adviezen en theoretische uitstapjes moest ik regelmatig denken aan Mark Manson’s boek ‘De edele kunst van Not Giving a F*ck’. Ook hij adviseert om goed na te denken wat je echt belangrijk vindt, en om vervolgens de rest te laten voor wat het is. Uiteindelijk besloot ik een ander advies van Manson op te volgen: leer om te gaan met je tekortkomingen en met tegenslagen in het leven. Het zou mooi zijn als me dat lukt in de voor mij beschikbare tijd op aarde.

https://www.managementboek.nl/magazine/recensie/18975/4000-weken-breed-scala-aan-inzichten-uit-de-filosofie-en-psychologie

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *