Het boek is het product van vijf jaar onderzoek, van veel interviews en het doorworstelen van talloze publicaties over wat ons beweegt in het werk. Werkvuur is een ander woord voor energieke en betrokken mensen. Wie dat zijn, en als je dat nog niet bent, hoe je dat kan worden, staat in het boek. Het is de auteurs gelukt een evenwichtige combinatie te vinden van theorie, testen en praktijkvoorbeelden.   

Het boek straalt een opgewekte en energieke levenshouding uit, maar die wordt pas geserveerd na een wat somber makend beeld over hoe weinig opgewekt en energiek mensen de uren op de werkplek doorbrengen. Zo heeft het Nieuwe Werken heeft volgens de auteurs de beloofde revitalisering van de werkplek niet waargemaakt. Ze laten zien dat het ook anders kan, niet met grote van bovenaf opgelegde cultuurprogramma’s maar met kleinschalige ingrepen. Verbinding en betrokkenheid ontstaat vanuit een gevoel van saamhorigheid versterkt door kleine oplossingen waardoor mensen en teams met elkaar in contact komen. Daar ontstaat ‘werkvuur’, waarmee ze doelen op de combinatie van een positieve houding en energie dat ontstaat wanneer mensen een gevoel hebben van zelfstandigheid en zelfvertrouwen.

Gisteren wist ik niet dat ik mijn werkend bestaan kon toewijzen aan één van de vier zones waar ik als werknemer in kan verkeren: hyper-, comfort-, zombie- en zinzone.  Onderzoek laat zien circa 40 procent van de werknemers zich in de ‘hyperzone’ bevindt. Dat zijn de werknemers die onder grote druk staan en verkrampt bezig zijn met overleven. Bijna net zo veel mensen leven in de ‘comfortzone’. Ze doen wat ze moeten doen en niet meer. Dan is er de groep die afgehaakt is en zich slachtoffer voelen van de omstandigheden, cynisch zitten ze hun tijd uit, de medewerkers die in de ‘zombiezone’ leven.

Maar zo’n 12 procent van de werknemers heeft het echt naar zijn zin. Zij brengen de werktijd door in de ‘zinzone’. Dat zijn de mensen die bovengemiddeld presteren, die enthousiast, ambitieus, gedreven en gedisciplineerd aan het werk zijn. Mensen in organisaties verliezen energie, en het boek helpt medewerkers en managers energieker en positieve in het werk te gaan staan.

De auteurs stellen dat ‘Werkvuur’ in onszelf zit, we moeten het wel, alleen of met anderen, willen activeren. Ze hebben het over ‘Vuur’ wat staat voor kracht en vitaliteit. Hiervoor is het nodig dat je werkt in omgeving van psychologische veiligheid, openheid en positieve opgewektheid. Hoe belangrijk de omgeving ook is, nieuwe energie krijg je niet van buitenaf, maar van binnenuit.

Deel een van het boek, Werk, geeft een helder en wat somber makend overzicht over de ontwikkelingen in werk en de rol van management daarin. Deel twee, met als titel Vuur, gaat in op een aantal -klassieke- motivatietheorieën en opvattingen over energie. Deel drie, Werkvuur, bestaat uit drie hoofdstukken waarbij elk hoofdstuk tips geeft hoe je uit een bepaalde zone kan komen, richting zinzone. Volgens de auteurs kun je van de hyperzone naar de zinzone gaan door te stoppen met stressen, hard door te buffelen, en door grenzen te stellen. Je komt van de comfortzone naar zinzone door op volle kracht vooruit te gaan, en je kunt uit de zombiezone komen door jezelf nieuw leven in te blazen.

Tot slot: Volgens mij maakt het boek de subtitel, ‘hoe energieke mensen en teams positieve impact maken’, waar. Op de vraag of het allemaal nieuwe kost is, is mijn antwoord is: ach moet dat, en er staan meer dan genoeg originele invalshoeken in het boek. Op de vraag of het een mooi uitgegeven boek is, heb ik een gemengd antwoord. De figuren en schema’s zijn opgemaakt in grijstinten. Voor veel lezers is een boek met veel grijs rustig aan de ogen, maar mij nodigde het niet echt uit tot lezen. Ik vind dan ook dat Boom best meer vuur in de opmaak had mogen stoppen. En zoals een modern boek betaamt, is er ook een handige site beschikbaar met tips, theorie en vragenlijsten.